Terwijl nog enkele leden in Oz zijn achtergebleven, is het merendeel alweer veilig thuis in Nuenen.
Je merkt aan alles dat er zich iets bijzonders heeft afgespeeld, daar in de Alpen. Mensen zijn tot op het bot gegaan om hun doelen te verwezenlijken. Dan toon je (onbewust) een kant van jezelf die je eigenlijk zelf ook nauwelijks kent: het hart staat geheel open als gevolg van het wiel...... Allemaal voor dat ene doel met de lijfspreuk 'opgeven is geen optie'.
Velen die in september 'ja' zeiden tegen de missie zonder zich op dat moment goed te realiseren waar ze feitelijk 'ja' op hebben gezegd.
Al die maanden voorbereiding, het gehele proces van de totale crew inclusief de niet-fietsers, we kunnen nu uit de grond van ons hart (en wiel) zeggen: het is het allemaal waard geweest, een super ervaring!! Aan alle betrokkenen, volgers, sponsors, deelnemers aan de diverse evenementen, het thuisfront, coaches, initiatiefnemer(s), supporters, routeplanners, facilitators en uiteraard de fietsers: DANK JE WEL !!!!

Adriaan van der Kruk,

Op moment van schrijven zijn de meesten al weer onderweg naar ons platte kikkerlandje. Ik was nog jullie nog een finale-verslag verschuldigd.

Donderdagmiddag 5 juni, we schrijven rond 5 uur. Een aantal renners die de klim al 3 of 5 keer hebben gedaan besluiten tot een gezamenlijk laatste klim. Het zijn allemaal kanjers maar om op dat tijdstip nog een keer je zelf te (laten) pijnigen... Terwijl zij afdalen, druppelen de renner s die nog met hun laatste klim bezig waren 1 voor 1 binnen.

De laatste kilometers door het fantastische publiek omhoog geschreeuwd, worden de renners op de finishlijn als ware helden ontvangen. Persoonlijk heb ik dit als zeer emotioneel ervaren; niet eens zo zeer de reden van het evenement; op dat moment vier je je eigen triomf, het feit dat je je eigen verwachtingen hebt overtroffen, je doelstelling gerealiseerd.

Eenmaal op plek van "ons kampement" aangekomen verloopt het voor alle deelnemers volgens het zelfde patroon: na hun laatste klim zijn ze kei kapot. Zelfstandig afstappen lukt niet meer, ze moeten door familie en vriend van de fiets worden "getakeld". Felicitaties en high fives zijn niet van de lucht.

Terug naar die laatste klim; na "de 5" besluiten Carola en Coen S om (na zessen!) toch nog een 6e keer aan vast te plakken...binnen komen voor 8 uur is praktisch onmogelijk maar het gaat hen om de persoonlijke voldoening.

De volgers, bovenop de berg, genieten van het geweldige weer, de sfeer, eigenlijk van alles. Met het risico dat je mensen vergeet, toch een bijzonder woord van dank voor de dames op de berg die qua ravitaillering ook voor een topprestatie hebben gezorgd!

Niet onvermeld mag worden de prestatie van Bart: als enige bedwingt hij de berg lopend...zelfs 2 x, wat een prestatie!!

Rond kwart over 7 komt Philippe als eerste boven, heeft de klim 6x getrotseerd! Een kwartier voor sluiting komt de groep met Coen H (6), Ralf v H (6), Erik Jasper (4) en Niek (4) binnen. Super gedaan mannen!!!! "De laatste 2" (Carola & Coen) arriveren weliswaar net buiten de tijdslimiet maar hun aankomst wordt gelukkig toch geregistreerd beiden ook 6 beklimmingen!!

Moe maar voldaan rijden wij "huiswaarts": douchen/pasta/pilsje/pitten. Kei moe!! Al met al een ervaring rijker en een superdag beleefd!!

Voor de volledigheid de prestaties van de andere deelnemers: Marjan (1), Andert (2), Ralph C (2), Janneke (3), Niels (3), Harry (3), Adriaan (3), Peter (4), Christ (4). Stuk voor stuk topprestaties!!!!!

Wij zijn uiteraard razend benieuwd wat deze prestaties voor gevolg heeft voor de opbrengst KWF, wederom, wordt vervolgd!

Adriaan van der Kruk,
Nuenen Fietst met Hart en Wiel, rugnummer 4929

Inmiddels zijn een aantal fietsers hun missie geslaagd; een aantal zijn nu nog bezig aan hun 4e of 5e "rondje".
De gemoedsrust van de renners veranderde gedurende de dag van "is dit t nu" (in de vroege koele ochtend) naar "op t tandvlees (in de warmte van de middag). Persoonlijke doelstelling zijn veelal gerealiseerd. Primair is dit een prestatie die je voor jezelf levert, t verleggen van je eigen grenzen. De voldoening is groot. Daarnaast is t ook voor de financiele doelstelling een plezierige bijkomstigheid.
Nog niet iedereen is binnen/klaar, pas dan kan de balans worden opgemaakt.
Tot zover kunnen wij zeggen dat de dag bijzonder geslaagd is.
Groot compliment aan de organisatie van AdZ!!


Adriaan van der Kruk,
Nuenen Fietst met Hart en Wiel, rugnummer 4929

Bocht7
Halverwege m'n derde (en laatste!!!!) beklimming.....de hitte in combinatie met het feit dat je toch wel begint te voelen dat het niet zomaar een berg is...sloopt je.
Groot compliment aan de organisatie van Alpe D’HuZes!

Adriaan van der Kruk,
Nuenen Fietst met Hart en Wiel, rugnummer 4929

Zo, de 1e zit er op; vertrokken voor dag en dauw, in het holst van de nacht.
Gemiddeld hebben we er anderhalf uur over gereden. Het was eigenlijk nog mooier dan verwacht; zo ontzettend veel mensen die je langs de kant aanmoedigen, succes wensen, naar boven schreeuwen. Geweldig!! Heel speciaal was een vrouw in bocht 14 (dacht ik) die bij een poster in huilen uitbarstte; dat doet je heel veel, even een brok wegslikken.... Terug naar de actualiteit.
Het is half acht, ff omkleden, droge kleding aan en dan die afzink in de kou (net boven nul), op naar nr. 2.
Wordt vervolgd.....

Adriaan van der Kruk,
Nuenen Fietst met Hart en Wiel, rugnummer 4929

Count down, op moment van schrijven nog 2 1/2 uur.
Gisterenmiddag zijn de laatste supporter fysiek gearriveerd; aan fysieke en verbale ondersteuning mag het niet meer liggen.
Het is echt ongelooflijk hoeveel reacties eenieder heeft gehad, wat het doel toch feitelijk bij iedereen lost maakt.

Diezelfde emoties denk ik straks tegen te komen op de berg. Veel foto's van dierbaren, mensen die uitgedost, maar wel "in memoriam" voor iemand juist omhoog rijden. Dierbaren die langdurig gestreden hebben maar de ongelijke strijd hebben moeten opgeven, da's precies waar onze uitdaging straks ligt: opgeven is géén optie!!
De pijn (die komt er zeker) verbijten, de mentale strijd met jezelf, met de berg, met de elementen: afzien is maar even, opgeven is voor altijd!!

De kunst is (hoe wrang dat ook klinkt) dat we ook tijdens die beklimming(en) van die dag gaan genieten. Genieten van een unieke ervaring die wij waarschijnlijk maar één keer zullen meemaken. Zoals gezegd, aan de verbale ondersteuning zal het niet liggen, ook op de berg zullen wij naar boven worden gejuicht.
We gaan ervoor, als team, als individu, met uiteindelijk dat ene doel, ons steentje bij te dragen om die smerige ziekte de wereld uit te helpen. Dank jullie allemaal voor je steun, je bijdrage, nu zijn wij aan zet.....count down, nog 2 uur en 10 minuten, de spanning stijgt....
Wordt vervolgd.....

Adriaan van der Kruk,
Nuenen Fietst met Hart en Wiel, rugnummer 4929

Met nog minder dan 24 uur voor de start merk je dat de spanning in het team toch wel toeneemt. Sinds het weekend verblijven wij in het wintersport dorp "Oz en Oisans", inmiddels de uitvalsbasis voor een paar uitdagende fietstochten. Hierbij hebben de meesten ook "de Alpe” (d'Huez) een keer beklommen; wat een beest....je krijgt spontaan respect voor die mensen die díe berg op één dag 1 of meerdere keren beklimmen; 't is de afstand (ca 13 km) en 't is dat er geen centimeter "vlak" in zit……….in elk geval weten we wat ons te wachten staat.

Een extra uitdaging wordt wellicht het weer; hoewel voorspellingen in deze omgeving tot dusver niet geheel conform de werkelijkheid verliepen (het zou gaan regenen, we kregen stralende zon en bijna 30 graden...), is de mogelijke warmte wel een issue. Dan maar zo vroeg mogelijk knallen...

De voorbereiding bestaat ook uit goede voeding en 100% tip top materiaal; het is goed om te melden dat daar ook aan is gedacht. We hebben onze eigen kok mee (Rene Huisman) die ons 3x daags verrast (super!!) en er ook voor zorgt dat wij straks voldoende koolhydraten in ons donder hebben.
De mecanicien, Gerrie van Gerven, heeft z'n handen al vol gehad aan allerlei aanpassingen.
Niet vergeten te vermelden: Carola Stork (fysio) die waar nodig de pijntjes wegmasseert...

Vanuit NL is er zelfs een camper en een profi volgwagen overgekomen; de camper staat boven op de top, net voorbij de finish en stelt onze mensen instaat om even op adem te komen, drankje/reepje/krentenbol alvorens men via de afzink weer aan een nieuwe klim begint.
Aan alles is dus gedacht, maar uiteindelijk moeten wij als renners t doen, doen is dat gene wat uiteindelijk onze missie is: zoveel mogelijk die berg op om zoveel mogelijk geld op te halen, om ook ons steentje bij te dragen die smerige ziekte de wereld uit te krijgen.

Het zal morgen een dag van spanning, emotie, kapot gaan, dramatiek maar ook (hopelijk) voldoening zijn. Voldoening dat een ieder datgene wat hij of zij zich heeft voorgesteld ook weet te realiseren.

In elk geval weten wij ons waanzinnig gesteund door een enorm legioen volgers; dat het aanspreekt blijkt uit de "last minute" stortingen die wij uit vaak totaal onverwachte hoek mogen ontvangen (we zijn er nog niet, het kan vandaag nog !!) maar ook uit de vele berichtjes die wij de afgelopen dagen mochten ontvangen: hartverwarmend!! Daaruit blijkt dat de betrokkenheid heel groot is.
Als team hier in Frankrijk willen wij jullie daar ontzettend voor bedanken!

Ook een bijzonder woord van dank aan alle teamleden in NL die juist in de voorbereiding kei veel werk hebben verzet (Erik Dijk, Hans van Gerwen, Heert Eijkman en Coen Blankwaard).
Nu ik toch namen ga noemen: ook aan Elwien Bibbe met haar redactioneel commentaar in de lokale media, dank!!
En dan niet te vergeten de partners van alle deelnemers, t is een cliché maar o zo waar: zonder 100% steun van het thuisfront wordt t een lastige zaak...

Morgenochtend rond 03.45 uur vertrekken wij als team richting de voet van de klim. Tegen half 8 hoop ik dan m'n eerste tjakka achter m'n naam te hebben...de spanning neemt toe...
Wordt vervolgd...

Adriaan van der Kruk,
Nuenen Fietst met Hart en Wiel, rugnummer 4929